Op bijna alle vrouwenblogs of tijdschriften kom je ze wel tegen; artikelen over zwanger worden of zwanger zijn. Tips om snel zwanger te worden (Alsof je een soort stappenplan doorloopt en hoppaaaa; gelukt, zwanger!), openhartige verhalen over vruchtbaarheidsproblemen of feitjes over je zwangerschap (zal de baby deze week zo groot zijn als een pruim of een kiwi? Waarom het formaat van de foetus werkelijk overal wordt vergeleken met een stuk fruit is mij één compleet raadsel..) Maar zelden wordt er openhartig verteld over het (stille) verdriet van een miskraam. Het voelt alsof hier nog een taboe op rust. Om dit taboe te doorbreken heb ik besloten mijn verdriet te delen. Om vrouwen die hetzelfde meemaken te laten weten dat je niet alleen bent. Omdat schrijven helpt. En gezonder is dan het leegeten van bakken ijs of chocolade.
...
