Tieners en twintigers zijn massaal opgebrand, in paniek, angstig of depressief. Maar hoe kan het dat zoveel jongeren hier last van hebben? Of veel belangrijker nog: hoe kom je uit een burn-out? Zeven jaar geleden overkwam het mij ook en in deze column deel ik mijn verhaal.
Ik moet je eerlijk bekennen, dat ik jaren geleden mezelf schaamde en niet open durfde te praten over dit onderwerp. Zeven jaar geleden was het veel meer een taboe dan nu (gelukkig). Mensen begrepen niet hoe je zo jong thuis kon komen te zitten met een burn-out. Ik was eenentwintig. Het leek alsof ik het goed voor elkaar had. Ik werd aangenomen op de modeacademie, verhuisde naar de randstad, haalde mijn rijbewijs, mijn tentamens en maakte snel nieuwe vrienden. Maar ik was niet gelukkig. Mijn perfectionisme en veeleisendheid (vooral naar mezelf), faalangst en hoge verwachtingen zorgde er mede voor dat ik mijzelf steeds slechter ging voelen. Bovendien was ik erg goed in het weg stoppen van emoties. Naja, ik had ze wel maar ik deelde het niet. Jarenlang heb ik bijvoorbeeld het verdriet van het verlies van mijn vader weggestopt.
Ik ben van nature geen persoon die zomaar op geeft, dus ik ging door totdat ik op een ochtend niet meer uit bed kon. Mijn benen voelde zwaar, mijn lichaam was op. Ik voelde niets meer.
Ik wilde weer het vrolijke meisje worden, die ik ooit was. Er zat dus niets anders op dan stoppen met mijn studie en terug te verhuizen naar Brabant. Ik besloot om hulp te zoeken en volgde maanden lang cognitieve gedragstherapie. Ik huilde veel, schreef boeken vol met alles wat er in mijn hoofd om ging, zat uren lang te tekenen in de tuin en sprak af en toe eens af met een vriendin. Tijdens mijn burn-out merkte ik dat ik mij nog slechter ging voelen als ik op social media zag hoe leuk anderen het hadden.
“Ik wilde net als mijn vriendinnen feesten en lol maken,
maar in plaats daarvan zat ik wekenlang verdrietig op de bank”
Langzaam vond ik mezelf terug. Zonder het gebruik van antidepressiva, kreeg ik op eigen kracht mijn gevoel weer terug. Het was een onbetaalbaar fijn moment om weer voor de eerste keer iets te voelen!
We zijn nu jaren verder en ik ben blij met de lessen die ik heb geleerd door mijn burn-out. Inmiddels ben ik wat milder geworden en ben ik mij ervan bewust wanneer ik weer in mijn oude patroon val.
Zit jij nu thuis en denk je dat je misschien ook een burn-out hebt? Schaam je dan niet voor je gevoel en neem je klachten serieus. Ga op zoek naar hulp, want je bent niet alleen..
