Verhaaltjes voor het slapen gaan: ”Wat zei ik nou?”

Het weekend is weer voorbij en om nog even te genieten van die laatste uurtjes rust hebben we een klein artikeltje van ons broertje Mellowed.nl overgenomen. Zo kunnen jullie ook kennis maken met deze fantastische verhaaltjes voor het slapen gaan. Spicy, met een randje, maar niets vulgairs, dat zijn deze bedtimestories. Dus gooi die helderheid van je telefoon / tablet / laptop maar lager en scrollen maar!

In m’n onderbroekje loop ik de badkamer in. Met de handdoek in m’n haren gekruld, kijk ik in de spiegel. “Hoe laat zou ze terug zijn?” Vraag ik aan m’n spiegelbeeld, maar ze reageert niet. Ik kijk mezelf diep in de ogen aan en raak verzeild in gedachten. Hoe laat zou ze nou toch terug zijn en waarom laat ze niets van zichzelf horen? Ik check m’n telefoon op gemiste oproepen. Niets. Shit, waar is ze. Ik gooi de handdoek uit m’n haar en gooi m’n krullen naar achteren. Ik wrijf wat natte plukjes uit m’n gezicht en kijk weer in de spiegel. Een traan glijdt over m’n wang en met m’n tong vang ik het zout op. “Waar ben je?”, fluister ik. “Waar ben je nou?”

Met natte haren, en inmiddels een nat shirt, zit ik ineen gekropen op de bank. De deurbel gaat. Ik spring op en ren zo blij als een hondje richting de voordeur. M’n staartje kwispelt nog net niet. “Hey lieverd.” Alsof er niets aan de hand is, geeft ze me een kus en hangt haar jas op. “Waar was je?” Ik kijk haar ongerust aan en kijk, zo subtiel als ik denk dat ik het doe, op mijn horloge. “Ik was nog met wat collega’s, sorry.” Ze geeft me nog een kus op m’n voorhoofd en pakt me stevig vast. “Ik heb je gemist, kleine!” “Ik jou ook” zeg ik en glimlach voorzichtig. “Ik heb ook zo’n zin in je.” Ze pakt me nog steviger vast en knijpt hard in m’n billen. “Heerlijk! Die billen van jou.” Ik grinnik en word een tikje ongemakkelijk. Ik weet weer precies hoe het gaat. Straks duwt ze me op bed, is zij de baas en moet ik het allemaal maar weer over me heen laten komen. Letterlijk. Van schrik zet ik een stapje naar achter en wring me los uit haar greep.

“Is er wat?” vraagt ze nors. “Nee, niets.” Ik geef haar een kus en draai me om richting het aanrecht. “Jij een wijntje?” “Nee, doe maar wat sterkers.” Ik schenk een dubbele wodka in en voor mezelf een glas witte wijn. En nog een. En nog een. En nog een. De kamer begint te draaien en m’n benen worden licht. “Zullen we dan maar?” Ik reik m’n hand uit en bijt op m’n lip. Ik gooi m’n haar naar achteren en duw m’n slipje net wat lager. Niet veel, gewoon iets lager, zodat ze net het bovenste randje van mijn schaamhaar ziet.

“Wacht maar.” Met een ondeugende blik wijst ze me af. Geen kus, niets. Ze duikt naar beneden. Mijn adem stokt. Ik trek de dekens een klein stukje verder over m’n gezicht in de hoop dat ze m’n genot niet van m’n gezicht kan aflezen. Haar intense bewegingen maken me gek. En die krulletjes die ze maakt met haar tong. Ik houd m’n adem in en gooi m’n hoofd naar achter. Haar tong vervolgt een weg naar beneden. Bij m’n navel wacht ze. Ik voel een zacht kusje op m’n onderbuik en dan ben ik haar kwijt. Ik voel niets meer. Haar handen? Haar mond? En haar tong? Waar zijn ze?

Dan voel ik haar koude handen over m’n benen glijden, voorzichtig verkent ze m’n dijen en krast ze wat met haar nagels in m’n lies. Ik schok, duw m’n billen omhoog opzoek naar haar lippen, haar tong, maar ze drukt me met een felle beweging terug in het matras. Ik schrik ervan en m’n lichaam verstijfd. Zelfs m’n voeten blijven in een verkrampte houding staan.

M’n ademhaling versnelt. Ik voel haar handen weer terug in m’n nek en m’n haartjes komen langzaam op. Kippenvel. Ik wil haar vastpakken, maar tegelijk heb ik geen idee waar ik mijn handen moet houden.
“Boven je hoofd.” Ik volg braaf het bevel op en leg m’n handen in een wat onhandige houding boven m’n hoofd. Ze duikt weer naar beneden. – Alsof dat haar juiste plaats van bestemming is voor vanavond – daar tussen mijn benen. Ik volg haar handen in de cirkeltjes over m’n borsten. Langzaam voel ik wat zweetdruppeltjes op m’n voorhoofd ontstaan en veeg ze vlug weg. “Boven je hoofd zei ik toch?”

Ze kijkt me indringend aan. Snel leg ik weer m’n handen boven m’n hoofd, want tja, ik wil niet dat ze boos wordt… Of toch?
Met een ondeugende blik kijk ik naar beneden, opzoek naar haar ogen. Om haar blik te vangen, maar ze is druk bezig om kleine tekeningetjes op m’n bovenbeen te tekenen. Met haar nagels laat ze rode figuurtjes achter. Mijn handen verlaten de gedwongen plek boven m’n hoofd en glijden voorzichtig naar beneden. Wat bruine golvende haren sieren mijn boven been en ik verschuif ze wat. Ik krul de losse haren om m’n vingers en trek haar hoofd iets meer naar me toe. Ze kijkt op. Een dwingende blik volgt.
“Wat zei ik nou?”

Nog meer spicy verhaaltjes lezen? Hier hier hier!
Photocredits: Edward Eyer.