POWERVROUWEN, een serie van en over inspirerende vrouwen. Of ze nu een eigen onderneming hebben, een toffe creatieve duizendpoot zijn, supermama zijn of een eigen verhaal hebben: van deze vrouwen wil je meer weten. Inspirerende verhalen die alles te maken hebben met dromen najagen en het leven vieren. Hoe ze dat doen? En wat hun levensmotto is? Wij dronken een bak koffie met ze en duiken in hun verhaal.
Sanne Jansen (40) en haar vriend Roy zijn door het dolle heen met de zwangerschap van hun tweede zoontje. Een echte ‘boys mom’: Sanne ziet het al helemaal voor zich. Totdat ze in de 25e week ineens de diagnose borstkanker krijgt. Hun babybubbel spat zonder pardon uiteen en een hele zware tijd volgt. Nu 6 jaar later durft Sanne weer naar de toekomst te kijken, staat ze als coach (basisschooljuf) voor de klas, en maakt plannen om met haar mannen in een camperbusje op avontuur te gaan. “Geluk zit echt in de kleinste dingen. Een cliché misschien, maar zo waar”, verzekert ze ons in een persoonlijk en open gesprek over veerkracht, levenslessen, dromen en verse croissants.
Waar kunnen mensen jou van kennen?
Woon je in Den Bosch, dan zou je me kunnen kennen als trotse mama van Flynn (8) en James (6), en vriendin van Roy Kling. Maar ook als Coach van Laan 2, bij de leukste basisschool van Nederland; Campus aan de Lanen in Rosmalen. Of misschien van mijn Instagram-account ‘The Force of Nature (@theforceofnature_official)’? Waar ik je meeneem in de wereld van essentiële oliën, natuurlijke producten en een bewuste lifestyle.
Waar sta je op dit moment in het leven?
Op dit moment in mijn leven ben ik vooral aan het opladen en herstellen van een enorm zware periode. Zes jaar geleden (in 2019) kreeg ik ineens stekende pijn in mijn borst, en voelde ik een vreemde, harde plek. De huisarts maakte zich niet direct grote zorgen: ik was 25 weken zwanger van ons tweede zoontje en veranderend borstweefsel hoort daar nu eenmaal bij. Mij zat het niet lekker. Op mijn aandringen kreeg ik een verwijzing voor een echo in het ziekenhuis. Ook daar gingen de alarmbellen niet direct af. Maar uit het biopt dat volgde, bleek toch dat het helemaal mis was. Geen veranderende melkklieren door de zwangerschap – zoals ik eerst nog hoopte – maar borstkanker. Mijn vriend zat op dat moment net met een burn-out thuis, waardoor de uitslag van het borstonderzoek extra hard aankwam. Een donderslag bij heldere hemel: van een roze zwangerschapswolk naar een pikzwarte donderwolk. Het begin van een enorm heftige fase voor ons jonge gezin.
Gelukkig ben ik begin dit jaar ‘schoon’ verklaard, en gaat het inmiddels ook weer veel beter met mijn vriend. We kunnen weer bouwen aan onze toekomst samen. Zo voelt dat echt. Vragen als: “Wie ben ik eigenlijk?”, “Wie is Sanne als geliefde/ partner/ moeder/ vriendin/ zus/ collega?” spelen constant door mijn hoofd. Elke dag opnieuw. Ik probeer in al die rollen mijn ‘pure zelf’ te kunnen zijn, en dat is soms best een uitdaging.
Wat zijn jouw dromen op persoonlijk en zakelijk vlak?
Mijn droom op persoonlijk vlak is om de mooiste versie van mezelf te kunnen en mogen zijn. Dat ik mijn eigen leven mag leven, samen met de liefde van mijn leven, mijn gezin, mijn familie en vrienden. Verwonderen, bewonderen, vertragen, maar vooral leven in het nu. De mensen en bijzondere, waardevolle momenten koesteren. Dat is wat ik het liefst nog zo lang mogelijk wil doen.
Ook droom ik ervan om nog meer van de wereld te ontdekken en samen met mijn drie mannen in een camper door Portugal of Spanje te trekken. Wanneer daar de ruimte en tijd voor is, gaan Roy, de jongens en ik deze droom zeker waarmaken.
Op zakelijk vlak ben ik heel dankbaar voor mijn plek op Campus aan de Lanen. Ruim een jaar geleden ben ik na een lange tijd in de kinderopvang weer aan de slag gegaan in het onderwijs. Een keuze waar ik nog elke dag van geniet. Campus aan de Lanen is een prachtige school waarbij natuurlijk leren voorop staat, maar vooral het kind als geheel gezien wordt vanuit een holistische visie.
Bij ons op school leren kinderen vanuit vijf rollen; verzamelaar, onderzoeker, atleet, ondernemer en professor. En dat vind ik echt heel erg mooi. Vanuit een holistisch perspectief worden de kinderen gevolgd, gestimuleerd en begeleid in hun ontwikkeling.
Mijn droom is om bij Campus aan de Lanen Brain Coach-sessies te geven, vanuit de Brain Balance-methodiek opgezet door Charlotte Labee. Een aanpak die mij enorm aanspreekt – en waarvoor ik vorig jaar een opleiding heb gevolgd.
Tot slot hoop ik met mijn verhaal vrouwen die hetzelfde doormaken, een hart onder de riem te steken: je bent niet alleen. Samen staan we echt sterker.
Wat is de mooiste, pijnlijkste, grootste les die je tot nu toe in het leven hebt geleerd?
De meest pijnlijke, grootste maar achteraf ook meest waardevolle les heb ik gek genoeg geleerd toen ik borstkanker kreeg. Ik was 34 jaar, happy met mijn vriend Roy, trotse moeder van onze eerste zoon Flynn en zwanger van onze tweede, James. En het was veruit de zwartste periode uit ons leven. Roy had kort daarvoor heel onverwacht zijn zus verloren, iets wat zijn en ons leven op zijn kop zette. Hij deed er alles aan om zijn ouders bij te staan, werkte ondertussen gewoon door en verloor zichzelf in de periode helemaal uit het oog. Op het moment dat hij met een burn-out thuis kwam te zitten, bleek ik ineens ziek te zijn.
De eerste maanden van de zwangerschap van ons zoontje waren we natuurlijk dolblij, maar terwijl er een nieuw leven groeide, leek dat van mij ineens af te brokkelen. Dat besef was loodzwaar. Ik probeerde liefde voor de kleine toe te laten terwijl angst en verdriet dit volledig vertroebelden: dat was en is nog steeds een heel heftig en eenzaam proces. Ik ben heel dankbaar voor de positieve uitslag van mijn laatste controle, maar de zorgen blijven. Altijd. Toch is de kanker voor mij ook de opening geweest voor dat wat gezien, doorvoeld en gehoord moest worden in mijn leven. En dat is een les die ik voor altijd met me meeneem.
Welk taboe zou je willen doorbreken?
“Als je na de diagnose kanker na 5 jaar schoon bent verklaard, dan heb je de ziekte overleefd, en is het proces klaar.” Althans, dat wordt vaak gedacht. Ik weet uit ervaring, en van de ervaringsverhalen van mensen om mij heen, dat dat niet het geval is. Voor mij persoonlijk is het een proces van herbeleving. Ik leef er elke dag mee en het blijft een rol spelen bij alles wat ik dagelijks doe, meemaak en plan.
Daarbij voelt het voor mij aan de andere kant ook alsof een opgeslagen familietrauma er na mijn ziekte ineens uitkomt. Een sluimerend gevoel dat misschien al generaties-lang in de familie zit en nu bij mij zowel lichamelijk als mentaal de ruimte krijgt.
De jaren na de kankerdiagnose vergen veel energie, moed en kracht, en bij vlagen voelt dat heel eenzaam, en onbegrepen. En dat is niet makkelijk. Ik hoop dat hier voor iedereen die hetzelfde meemaakt meer begrip en oog voor komt. Gelukkig zijn er verschillende initiatieven en specialisten die je daarbij kunnen helpen, zoals het Helen Dowling Instituut en de psychologen in het ziekenhuis. Ook kun je via Stichting Ster(k) in contact komen met andere vrouwen en jonge moeders die tijdens hun zwangerschap of vlak na de bevalling de diagnose kanker hebben gekregen. Het heeft mij heel erg geholpen om één op één met een aantal lotgenoten te praten en samen te sparren.
Ik merk dat het hervinden van mijn eigen, nieuwe pad tijd nodig heeft. Meer tijd dan meestal wordt gedacht en verwacht. “De enorme waterval waar je onder staat, wordt langzaam minder heftig. Daardoor krijg je uiteindelijk beter zicht op dat prachtige plekje naast de waterval, waar je alles vanuit een ander perspectief kunt bekijken”, zoals mijn oncoloog van het Jeroen Bosch Ziekenhuis zo mooi verwoordde. Ik kan nu na al die jaren pas zeggen dat ik steeds vaker op dat bijzondere plekje kan staan. Gelukkig.
Wat is je levensmotto?
De volgend woorden lees ik elke ochtend als ik wakker word, als een reminder aan mezelf en een positief begin van de dag:
“Breath, let go, and remind yourself that this very moment is the only one you know you have for sure” – Oprah Winfrey.
Welk advies zouden je jouw jongere ik geven?
Ik zou mijn jongere ik vertellen dat de essentie van het leven écht in de kleinste dingen zit: van het eerste zonnestraaltje dat in de ochtend door het keukenraam schijnt, de wind die door je haren waait, het geluid van de regendruppels op het raam, tot verse, nog warme croissantjes, dansen in de woonkamer en de dikke knuffels van mijn kids bij het naar bed gaan. Koester de kleine momenten want die bepalen echt de kracht van het nu! 🙂
Meer inspirerende verhalen lezen zoals die van Sanne Jansen? Check ook de andere interviews in onze Powervrouwen rubriek.