POWERVROUWEN, een serie van en over inspirerende vrouwen. Of ze nu een eigen onderneming hebben, een toffe creatieve duizendpoot zijn, supermama zijn of een eigen verhaal hebben: van deze vrouwen wil je meer weten. Inspirerende verhalen die alles te maken hebben met dromen najagen en het leven vieren, maar hoe doen ze dat? En wat is hun levensmotto? Wij dronken een bak koffie met ze en duiken in hun verhaal..
Eline van Nunen-Jansen is 39 jaar en woont samen met haar jonge gezin en man in hartje Utrecht. Naast redacteur voor verschillende titels is zij een ervaren content PR specialist met een passie voor alles in en rondom de keuken. Het zal je dan ook niet verbazen dat zij in haar vrije tijd graag nieuwe recepten uittest, ontbijten buiten de deur haar favoriet is en ze ook nog eens vaak restaurants test voor het online platform waarutrechteet.nl. Samen dronken wij – de Eline’s – koffie en gingen in gesprek. Over werk, familie en ‘het leven’.
Waar kunnen mensen jou van kennen?
Mensen kunnen mij kennen van de portretten die ik schrijf over ‘gewone’ mensen voor o.a. GezondOud, Lekker Sociaal Media en Nieuw Kijkduin, maar ook als één van de gezichten achter het online platform @WaarUtrechtEet.. Verder ben ik PR-specialist voor de reisbranche geweest (en dus jarenlang een vaste Vakantiebeurs-ganger ;)) en bekleedde ik de rol van hoofdredactrice van Fabulous Mama magazine. Aardig wat, vind je niet?
Waar sta je op dit moment in het leven?
Op dit moment werk ik als freelance copywriter/redacteur en PR specialist onder de naam ELSE (ELSE tells en ELSE PR) voor mooie, uiteenlopende opdrachtgevers. Na een aantal jaren aan ‘bureauzijde’ ben ik in 2020 opnieuw voor mezelf aan de slag gegaan en dat voelt nog steeds als de beste keuze ever! Bovenal ben ik de trotse moeder van twee vrolijke, lieve kindjes – Lize van 5 en Tim van 2 – en getrouwd met mijn grote liefde Dick. Samen wonen we in een (iets te klein, haha) 400-jaar monumentaal pandje middenin het oude centrum van Utrecht!
Wat zijn jouw dromen op persoonlijk en zakelijk vlak?
Mijn droom op persoonlijk vlak is om zoveel mogelijk tijd met mijn kinderen door te blijven brengen en mijn werk daaromheen flexibel in te richten. Ook al betekent dit dat ik overdag met een speelgoedvrachtwagen in de zandbak zit, en ik ’s avonds nog tot laat achter mijn laptop kruip. Voor mij is dit de beste keuze.
Op zakelijk vlak zou ik graag nóg meer persoonlijke portretten willen schrijven. Het liefst van bijzondere 60+ vrouwen! Daarbij zou ik het te gek vinden om een podcast te maken. Verder is een vaste rubriek in een magazine én een biografisch boek schrijven met ‘gewone power vrouwen’ in de hoofdrol, een grote wens. Mijn ultieme droom zou een boek over mijn oma, Elsje Enting-Boer, zijn. Ze heeft de oorlog (‘40-‘45) van dichtbij meegemaakt, was kunstenares, dichter én is mijn grootste inspiratiebron, zowel in mijn persoonlijke leven als in mijn werk. Mijn bedrijf ELSE is dan ook naar haar vernoemd.
Wat is de mooiste, pijnlijkste, grootste les die je tot nu toe in het leven hebt geleerd?
Dat het leven niet controleerbaar en planbaar is. Mijn zusje kreeg borstkanker op haar 34e, in de bloei van haar leven en zwanger van haar tweede kindje. Als control freak en grote zus werd ik hard met m’n neus op de feiten gedrukt en voelde ik alles wat ik dacht ‘in de hand te hebben’ als los zand tussen mijn vingers wegglippen. In diezelfde tijd heb ik ook geleerd dat mijn familie alles is, en ik graag de momenten met hen – mijn man, kindjes, ouders, zussen en vrienden – wil koesteren. En dat zijn juist de meest alledaagse momenten: die spontane coffee-to-go met een vriendin, de slappe lach, een bezoek aan de speeltuin op een mooie zomeravond, een goed glas wijn met Dick, mijn ouders die onverwacht op de motor langs komen.. De kleine momenten zijn echt goud waard!
Welk taboe zou jij willen doorbreken?
Ik zou heel graag willen delen dat het helemaal oké is om ‘thuisblijfmoeder’ te zijn. Of dat je, zoals ik, geen 40+-urige werkweek hoeft te hebben om je ambities en carrière-dromen na te jagen, én tegelijkertijd moeder te zijn. Ik heb gemerkt dat er nog altijd een taboe rust op thuis willen blijven bij de kinderen. Dit zou ik voor andere vrouwen willen veranderen! Ik wil hen laten zien dat dit gewoon kan.
Op dit moment werk ik als freelancer zo’n 24 uur en (bijna) nooit op de momenten dat Lize en Tim thuis zijn. Zodra zij naar school en naar de peuterspeelzaal gaan, klap ik mijn laptop open. Komen ze uit school of hebben ze vakantie, dan ben ik thuis. Mijn moeder was dat vroeger ook altijd, en aan dat gezellige kopje-thee-met-een-koekje-gevoel na school denk ik nog vaak met een grote glimlach terug. Als Tim over 2 jaar ook naar school gaat, ga ik weer meer werken. Zij bepalen op dit moment mijn werkritme, en dat is helemaal prima! Ook als dit betekent dat ik vaak nog van 20:00u tot 00:00u mails aan het beantwoorden ben en teksten moet uitwerken. Het is een hele grote uitdaging om alles te combineren, maar ik doe het met liefde en zou het niet anders willen.
Wat is jouw levensmotto?
Mijn levensmotto is die van mijn oma “neem rustig de tijd om gelukkig te zijn”. Je happy en gelukkig voelen zit ‘m vaak ik de kleine dingen. En dat probeer ik elke dag opnieuw te zien, én te voelen. Ik heb heel hard gewerkt de afgelopen jaren, een eigen PR-bureau opgezet, lange dagen en weken gemaakt op kantoor. In die tijd lukte dat ‘rustig de tijd nemen’ voor geen meter. Toen corona om de hoek kwam kijken en een nieuwe carrière-move van de een op de andere dag niet doorging, zat ik opeens thuis met twee kleintjes. Geen werk, geen uitkering (want: ondernemer geweest…), geen verhuizing in de nabije toekomst… Het klinkt misschien gek, maar ik ben ‘tante C’ ook dankbaar voor de extra tijd die ik – als ‘thuisblijfmoeder’ – met Lize en Tim heb kunnen doorbrengen. Terugkijkend heb ik echt van elke minuut genoten. Althans, zo zie ik dat nu. Want heel eerlijk: die lockdowns, met een peuter en een baby op een paar vierkante meter en een man die beneden in de keuken de hele dag in belangrijke zoom-meetings zit, zijn echt niet altijd hosanna geweest. En dat is een understatement. Toch had ik die tijd voor geen goud willen missen! Het heeft me ‘vertraagd’ en doen inzien wat ik echt het allerbelangrijkste vind!
Welk advies zou jij jouw jongere ik geven?
Voor alles is een tijd. Als je het gevoel hebt dat iets niet lukt, maar je het heel graag wil, blijf er dan gewoon voor gaan. Laat je niet uit het veld slaan. Er komt een moment dat de puzzelstukjes op hun plek vallen en je snapt waarom jouw pad bepaalde, soms ongewenste afslagen heeft genomen. Maar het allerbelangrijkste advies aan mijn jongere zelf: “volg je hart, want dat klopt”. Ik heb vaak keuzes gemaakt vanuit mijn verstand, de veilige of ‘verstandige’ weg bewandeld. Maar ik kom er steeds meer achter dat wat ik vroeger voelde, wat me echt blij maakte als kind, dat dát is wat ik ‘te doen heb’ in het leven. Als ik nu mijn dictafoon na een telefonisch interview stopzet, voel ik aan alles dat dit hét is. Verhalen vertellen van en over mooie mensen (vrouwen) en daarmee jongere generaties inspireren: dat is wat ik wil doen.