Hoi Eline, laatst zat ik te scrollen op instagram en kwam ik een komiek tegen. Hij sprak over de verschillende generaties en hoe zijn generatie, de Millennials, de eeuwige losers zijn. ‘Stuck’ tussen de onbezorgde babyboomers en de self concious Generatie Z, tobbend over het leven en welke weg te bewandelen. Dit zette me aan het denken, want stiekem herkende ik mij hier best in.
Kijk naar de generatie(s) voor ons: onze ouders… Voor hen waren er weinig zorgen in het leven; het leven werd voor je uitgestippeld, het was makkelijk om een baan te vinden en eigenlijk net zo easy om een huis te kopen of huren. Huisje, boompje, beestje, dat was het ultieme doel. Alles was mogelijk en alles was een stuk rustiger omdat er nog geen Facebook, Instagram of zelfs maar mobiele telefoontjes bestonden.
En dan is daar na ons generatie Z, ‘Gen-Z’ of “zoomers”. Social media zit in hun DNA en ook weten zij als de beste wat we wel (en niet!) willen. Flexibele werktijden, want werken is niet alles in het leven, self love, want ieder body type is toch prachtig? Een goede gezondheid, maar vooral veel plezier is wat zij nastreven. Natuurlijk wel met een uiterst kritische noot en hoge verwachtingen.
Tussen die generaties zitten wij, the famous Millennials. We zijn druk met self development, moeten van onszelf perfect zijn, zowel van binnen als van buiten en “anxiety” is het woord dat op ons lijf geschreven is. “Hoe gaat het met je?” “oh je kent het, ik heb anxiety”. “Anxiety” over het leven, over de baan, over ons sociale leven, kortom anxiety over álles.
Dit klinkt misschien een beetje overdreven, maar er zit wel een druppel waarheid in dit glas. Ik zie het bij mijn vrienden en bij mezelf. Zijn wij Millennials de eeuwige losers, zittend tussen stoel en bank, vallend tussen wal en schip, dé mislukte generatie tussen onze ouders en Gen-Z?
Val, noem jij ons nu LOSERS? Ja wij millennials worden vaak de generatie van mietjes en sukkels genoemd, maar is dit eigenlijk wel terecht? Driekwart van onze jonge generatie heeft stress- en burn-outklachten. We voelen ons vaak gejaagd, vermoeid en hebben psychische klachten. Maar het kan toch niet zo zijn dat een complete generatie mentaal zo anders in elkaar steekt dan een vorige? Nee het zijn de externe factoren die maken dat wij millennials met zoveel tegelijk te dealen hebben.
Wij zijn het die opgroeiden in een transitiefase. Herinner jij je die inbelverbinding nog? Van een rustig leven van buitenspelen en televisie kijken werden we opeens geconfronteerd met alle mogelijkheden van het world wide web. Niet alleen wij moesten daarmee om leren gaan, ook de maatschappij – en daarmee de bedrijven – om ons heen.
De brede introductie van het internet had grote gevolgen. De vraag naar arbeidskrachten veranderde en daarmee werden ook opleidingen aangepast. Wij jongeren, kregen op jonge leeftijd al te horen dat we alles zouden kunnen worden wat we wilden, als we er maar hard genoeg ons best voor deden. Hell did they were wrong! Nee een carrière als ballerina was niet voor mij weggelegd en ook zou ik nooit de bühne opgaan in een Joop van de Ende productie. De zoektocht naar een baan die inspirerend en uitdagend was, werd een helse tocht.
En niet alleen moest het werk leuk zijn, ook de reisjes, hobby’s en vriendschappen van de Millennials moesten uitmuntend zijn. Want waren wij immers niet die generatie die opeens alle mogelijkheden voor hun voeten geworpen hadden gekregen?
Nee Val, ik denk niet dat wij een generatie losers zijn, ik denk dat wij heel veel ongebaande paden voor generatie Z gangbaar hebben gemaakt, als ware pioniers! En zo speelt iedereen en iedere generatie, een eigen rol in de geschiedenis. Dus, laten we de titel ‘Millennial’ vooral met trots dragen. Want ‘boy were they wrong!’.
