We hebben allemaal wel eens van die dagen dat je denkt, shit/oops/ohjee momentjes die super herkenbaar zijn, we liever niet mee zouden willen maken, maar vooral momenten die het leven maken zoals het is en waardoor we altijd een goed verhaal hebben. Hier dus Daily Dilemma’s.
Ik lach vriendelijk terug
We lopen achter elkaar de trap op. Ik trek m’n rokje nog iets verder naar beneden en houd m’n benen strak tegen elkaar. Totaal ongemakkelijk dit. Ik tel de trede die ik nog moet. Ik heb er nu zo’n vijf gehad, nog twintig te gaan, tel ik snel. Shit. Ik kijk achter me. Een man, niet eens mijn collega, lacht vriendelijk terug, maar stiekem net iets te vriendelijk. Hij blijft zo’n vijf treden achter me lopen. Iedere keer weer.
Ik vertraag
Ik vertraag m’n stappen en doe alsof er iets in mijn schoen zit – in de hoop dat ‘ie doorloopt natuurlijk. Ik kijk naar hem, hij naar mij. Hij glimlacht weer, met een heel andere bedoeling dan ik denk ik. Ik voel dat m’n wangen kleur krijgen en trek ongemakkelijk m’n rokje nog wat lager. Ik corrigeer het truitje erop en haal diep adem. Allright. Lets go, laatste paar treden en hij loopt nu voor me, dus zo ongemakkelijk kan het niet meer zijn. Ik versnel m’n stappen en huppel de laatste paar treden op.
Zo’n trap met open treden, waar mensen gewoon onder doorlopen en dan ’toevallig’ omhoog kunnen spieken. Maar ook zo’n trap dat een rokje dus eigenlijk helemaal niet handig is. Zeker niet als je mannelijke collega’s hebt, die met gemak, zonder etiquette achter je lopen. Gluurders gewoon. Gluurders. Hoe dan? Hoe doe ik dit?
Meer Daily Dilemma’s lezen?! Check hier die van vorige week!
Photocredits: Ricarco Esquivel.