Column | Wat heb ik het reizen gemist!

Na maanden, weken, dagen en uren te hebben afgeteld is het eindelijk zo ver! Het is tijd voor mijn welverdiende vakantie. Ik heb hier zo ontzettend lang naar uitgekeken, het waren me immers ook best een aantal pittige maanden. Drukte op werk, een rampzalig dateleven en dan natuurlijk nog corona.

Gelukkig kon ik al energie putten uit de voorpret die ik had voor deze reis. Eindelijk zou ik dan weer eens een vliegtuig in stappen. Op Schiphol wandelen alleen al… Toen ik nog werkzaam was in de reisbranche – pre-corona – was ik maandelijks op de luchthaven te vinden. Inchecken van de bagage, koffietje bij de Starbucks en dan wachten tot het boarden. Van Pisa tot Londen en van Bangkok tot Sydney. Ik vloog de hele wereld over. En wat heb ik het gemist! Althans, dat dacht ik…

Nu zit ik in het vliegtuig voor de gedroomde zonvakantie. Op weg naar hagelwitte stranden, aquablauw water en al nippend aan een cocktail het voorbijgaande volk bekijken. Ik zal je vertellen, ik moet heel erg mijn best doen om dit paradijselijke plaatje voor ogen te houden. Terwijl ik dit type doen mijn oren pijn van 4 uur luisteren naar een krijsende baby, stoor ik me aan het geknaag van mijn buurman op de inhoud van een zak chips en verspreiden zich hier geurtjes in de cabine waar geen luchtverfrisser tegenop kan.

Vol verbazing kijk ik naar ‘ons soort’ dat zich als ijverig vretende mieren in een mierenhoop zich door de lucht laat vervoeren. Maar in tegenstelling tot de bijzonder goed geoliede samenleving der mieren, waarin er één dame is die de leiding neemt, voelt hier op deze paar vierkante meter van dit vliegtuig zich iedereen Koning(in). “Heeft u een bekertje voor mijn zelf meegebrachte thee? Mag ik nog een paar oortjes, ik ben het eerste paar nu al kwijt? En mag ik nog 2 zakken chips om me mee vol te vreten, want ik heb nog niet genoeg gehad na die complete maaltijd en twee snacks van zojuist. Ohja en doe er ook maar een liter cola bij”.

Ja lieve lezers, zoals je ziet is het genieten hier boven de oceaan op weg naar het Paradijs. Mijn oren toeteren, mijn kont doet zeer en mijn eerste vijanden heb ik binnen vier uur alweer gemaakt. En dan ook nog dat gebrekkige entertainment aan boord. Films die ik allemaal al gezien heb, spelletjes en tv series die ‘geblokkeerd’ zijn, want daar zul je wel extra voor moeten betalen. Want ja, helaas, ook ik ben te beroerd om duizend euro extra af te rekenen voor een stoel in de ruimere klasse. Afzien! Maar blijkbaar is het het allemaal waard.