Column: ode aan de zon

Beste zon, ik wil graag iets met je bespreken. Het zit me namelijk al een tijdje dwars. Om maar direct met de deur in huis te vallen; ik heb je gemist en heb het gevoel dat je me de afgelopen tijd aardig in de steek hebt gelaten. Ondanks mijn vele berichten aan jouw adres, kreeg ik maar weinig reactie. Zo nu en dan deed je een plagende handreiking door je af en toe te laten zien, maar een echte commitment kreeg ik maar niet van je. Soms vraag ik me dan ook af of je dit expres doet? Het maakt me onzeker, want net als ik vol goede moet mij in ons avontuur stort, laat je het weer afweten. Zullen we afspreken dit de komende weken, liefst maanden anders te doen?

Jouw gezelschap maakt me namelijk ontzettend blij! En van een vrolijke ik weet ik zeker dat jij ook harder gaat schijnen! Je maakt me vrolijk, laat me stralen en geeft me die gezonde blos op mijn gezicht. Jij maakt dat ik zin heb in nieuwe avonturen, ik uitdagingen niet uit de weg ga en je hebt een positieve invloed op mijn creatieve brein. Voor jou dos ik me graag uit in mijn mooiste zomerjurk en geniet ik van flaneren over de boulevard. Jij maakt mijn leven zo’n stuk mooier, kleuriger en warmer.

Dus beste zon, ik hoop dat jij je hier hetzelfde over voelt en denkt en we een schitterende paar maanden tegemoet gaan! Hand in hand, van ’s ochtends vroeg tot de late zwoele uurtjes in de avond. Samen maken we het leven nog een stukje mooier. Zullen we dat afspreken?