Column: Liefdesverdriet
heeft geen deadline

Vanaf het moment dat jij mij voor de eerste keer kust, wist ik het. Dit is iets bijzonders. De maanden samen met jou zat ik vol liefde. Wij zaten vol liefde. Jij gaf mij inspiratie. Ik schreef de mooiste gedichten. Liefde zie je in iemands ogen en gelukkige mensen stralen. En dat deden wij, zei men.

Toen was daar opeens die dag waarop er totaal onverwachts die stilte viel. Jij besloot om zonder woorden weg te gaan. Ineens was er niets meer. Je gaf geen antwoord op mijn vraag of dat het over is. Mijn lach veranderde in tranen en jij liet mij achter met honderd vragen. En twee maanden later moest Facebook mij vertellen dat je een ander had. Ik was intens verdrietig. Mijn hart deed letterlijk zeer. Het was gebroken en lag in duizend stukjes.

quotes liefdesverdriet-smal-02

Maandenlang dacht ik elke dag aan jou. Ik dacht aan onze fijne tijd samen, aan de lol die we hadden, de fijne gesprekken. Je raakte me. Eindeloos luisterde ik naar liefdesliedjes. Ik kwelde mezelf hiermee, maar tegelijkertijd wilde ik dit.

Op het moment dat ik niet meer aan je dacht, verscheen plotseling jouw naam op mijn beeldscherm. De reactie van mijn lichaam verteld mij hoe diep je mij nog steeds raakt. Er waren weer signalen die lieten zien dat ik niet zomaar iemand voor je was. Er ging een tweestrijd door mijn hoofd: “Hij heeft je gekwetst, blokkeer hem“ en “wie weet klopt mijn gevoel wel..“

Maar ik wil hem niet blokkeren want dan heb ik het gevoel dat ik het uitsluit dat het ooit weer goed komt tussen ons. Of hou ik nu mijzelf krampachtig vast aan iets dat er niet meer is? Mijn verstand en mijn gevoel voeren een strijd maar uiteindelijk kom ik tot deze conclusie; Als we bij elkaar horen, dan komt het goed. De tijd zal het leren, en tot die tijd, richt ik mij op mezelf, mijn ambities en de liefde komt op mijn pad als het moment daar is…
couple holding hands - column liefdesverdriet