Column Ladify || Hij komt, hij komt!

Val, hij is er bijna weer! De goede Sint. Nog even en die oude vertrouwde stoomboot vaart weer binnen over de Amstel (hier in Amsterdam dan). De pepernoten liggen al even in de winkel en ook de banketstaven worden inmiddels meter na meter in de oven geschoven. Wat houd ik toch van deze periode van het jaar, én van de liters warme chocolademelk met slagroom die ik dan van mezelf mag drinken!

Als kind ging ik standaard naar de intocht van Sinterklaas kijken. Met een zelfgemaakte pietenmuts en roetvegen op de wangen deden ik en mijn broers er alles voor om een glimp van de Goedheiligman op te vangen. In de aanloop naar pakjesavond zongen we liedjes voor de openhaard, deden we ons verlanglijstje en wortel in de schoen en hoopten we vurig op een overvloed aan lekkernijen en misschien zelfs een klein cadeautje. Ondertussen tuurde je in de avond naar de daken om de Pieten en Sinterklaas op zijn paard te ontdekken tussen al die schoorstenen.

Na heel lang wachten en heel veel nachtjes slapen was daar dan eindelijk pakjesavond. Met het hele gezin settelden we ons rondom de openhaard met heel veel lekkers op tafel en het grote Sinterklaasspel. En dan was daar ineens die harde bons op de deur en een regen pepernoten die de kamer binnenvloog. De adrenaline gierde door je lijf en achter de sterke rug van papa was het tijd om te kijken of Sint en zijn Pieten iets hadden achtergelaten. Natuurlijk! Daar stond ‘ie dan. Een grote zak vol pakjes. Welke pakjes ik precies gekregen heb, ik zou het niet meer weten. Wat ik wel zo kan terugroepen is dat magische gevoel van het Sinterklaasfeest..

Gekke Nederlandse traditie hè?

Hoi Elien, ik herinner me nog zooo goed de allereerste keer in Nederland toen ik in aanraking kwam met Sinterklaas. Ik zat op de fiets op de weg naar de stad (Haarlem), en fietste langs de Spaarne. Overal waren mensen en opeens zag ik een mega grote boot met bontgekleurde clowns. “Neeeeee”, riep mijn man en legde vervolgens uit dat dit de Pieten zijn die Sinterklaas met zijn cadeautjes helpen. Flabbergasted was het woord van die dag, want zoiets had ik nog nooit gezien!

In Zwitserland kennen wij ook Sinterklaas, maar hier heet hij “St. Nikolaus”. Hij viert zijn verjaardag niet zoals in Nederland op 5 december, maar altijd op 6 december. Deze dag is dan ook de naamdag van Nicolas, Nikolas, Nicole.. Onze St. Nikolaus heeft ook helpers, maar in de vorm van twee engelen en een zwarte man in zwarte kleding. Hij heet “Schmutzli” en hij komt met zijn roede en grote zak. Waarom een grote zak? Omdat Schmutzli alle kinderen, die niet aardig waren, in zijn zak stopt en meeneemt naar het donkere bos.

Nikolaus en zijn entourage komen altijd in de avond van 6 december. Kinderen moeten een gedicht voordragen en dan leest Nikolaus in zijn grote gouden boek wat de kinderen allemaal niet goed hebben gedaan het vorig jaar. Dit gaat van met open mond eten tot niet naar je ouders luisteren en vloeken. Als cadeau kregen we altijd iets kleins zoals een barbie of chocolade. Vond ik dit leuk? De meeste tijd niet, want welk kind wil nu horen wat je niet goed hebt gedaan en vooral wil je niet die zak in naar het donkere bos. Geen magisch gevoel hier, maar wel een gekke traditie, toch?

Liefs,