Ik moet er nog een beetje aan wennen. Na maar liefst twee jaar niet op regelmatige basis naar de sportschool geweest te zijn, sjouw ik mezelf deze weken maar liefst 4 (!) keer per 7 dagen naar deze wondere plek toe waar spierbundels gekweekt worden en zweet in straaltjes van de vele type lijven afrolt. Ook ik vond dat ik weer aan de bak moest en sta nu dus wekelijks meermaals gewichten te pompen in de hoop op zichtbaar groeiende spierballen en een betere conditie.
Nee, fitness is nooit echt mijn ding geweest, maar krachttraining hoort er nu eenmaal bij wanneer je een afgetraind postuur wilt bereiken. Althans dat is wat ze mij verteld hebben. Geen probleem hoor, ik ben voor alles te porren, maar inmiddels heb ik wel een personal trainer ingeschakeld om me wegwijs te maken tussen die wirwar aan apparaten waar ik altijd met een grote boog omheen ben gelopen. En dit blijkt al snel geen overbodige luxe. Tijdens de eerste training raak ik al in gevecht met een apparaat dat mijn benen zou moeten trainen. Het zweet staat op mijn voorhoofd en het schaamrood op mijn kaken. Hier heb ik tijdens de groepslesjes nou echt geen last van..
Inmiddels zijn we een aantal weken verder en weet ik mijn weg aardig te vinden op de plek die ik altijd vakkundig ontweek. Ik heb zelfs de toiletten en de waterkraan ontdekt, daar in de hoek waar stoere mannen hun spierballen bekijken en al puffend legpresses, shoulderpresses en squats uitvoeren. Nu ben ik ‘one of the guys’, want wat kan mij het toch ook schelen wat anderen van mij denken. Ook al til ik slechts het gewicht van een paar pakken suiker, ik maak progressie. En dat doe ik lekker en alleen voor mijzelf. Watch me going! En ladies.. kom gezellig meedoen daar in het krachthonk.
