Hi Eline, het is tijd om te lachen, vind je niet? Daarom deel ik graag één van mijn recentelijke gênante ervaringen met je. Een tijdje geleden gingen mijn man en ik naar Amsterdam naar een verjaardagsfeestje van een vriendin. Het feestje was bij haar thuis. We zaten met een paar mensen aan de keukentafel, de hapjes stonden klaar en iedereen had er zin in. Op het moment van het feestje spelen er bij mij problemen met mijn contactlenzen. Natuurlijk had ik allang naar de opticien moeten gaan, maar goed, je weet hoe dat gaat als je het druk hebt.
Terug naar het feestje: we zitten gezellig kletsend met elkaar aan tafel, onder een fijn gedimd sfeerlichtje. Mijn lenzen prikken een beetje in mijn ogen en ik probeer me door de lichte waas niet te laten afleiden van het gesprek. Mijn hand reikt naar een bakje met nootjes om mijn honger te stillen. Nog net voordat ik de zogenaamde nootjes in mijn mond wil stoppen realiseer ik me dat het geen nootjes zijn, maar de uitgespuugde olijfoliepitjes van mijn tafelgenoten. “What the fuck are you doing?!”, hoor ik mijn man roepen en iedereen kijkt mijn kant op. Tot zover het ‘verhullen van mijn foutje’, dacht ik en ik krijg een rode blos op mijn wangen. Vervolgens schieten we allemaal in de lach.. ‘These damn lenses!’.
Een beetje gênant wel, vind je niet? Maak me alsjeblieft deelgenoot van jouw blunders! Dat verzacht mijn ‘pijn’ wellicht een beetje. Mijn lachspieren zitten klaar 😉
Liefs,
Hi Val, wat heerlijk dit soort verhalen! Ik ga hier altijd goed op, alleen al omdat ik zelf ook altijd van die onhandige dingen meemaak. Gelukkig kan ik er zelf vaak wel hartelijk om lachen! Want zeg nu zelf, iedereen doet toch wel eens gênante dingen of maakt ze mee? Nu heb ik soms wel het idee dat mijn leven een aaneenschakeling is van kleine gênante momentjes, daar ik gewoonweg niet zo handig ben. Zo struikel ik vaak over mijn eigen voeten, loop ik tegen deurposten aan omdat ik de bocht te kort neem of blijft mijn mouw of tas weer eens hangen aan de deurklink.
Eén verhaal is me echter altijd wel erg goed bijgebleven. Ik studeerde in Nijmegen en waande me toen al de fashionista onder de studenten. Voor mij geen afgetrapte sneakers in de collegezaal, maar mooie hoge hakken. Na college paradeerde ik met opgeheven hoofd richting de mensa, om vervolgens één van mijn hakken tussen de stenen te voelen steken. Helaas had ik dit pas na een paar passen op één blote voet door en had ik het nakijken naar mijn suède pump tussen de bakstenen. En wat doe je dan op zo’n moment? De spot drijven met jezelf natuurlijk en keihard lachen. Wie mooi wilt zijn… moet af en toe ‘pijnlijke’ momentjes lijden toch 😉
