Nadat we onszelf vorig jaar voor het eerst gewaagd hebben aan de Tough Ten Miles Safari Run, was het dit jaar tijd voor een (nog) grotere uitdaging. Deze vonden we in de Breakout Run.
Breakout Run
De Breakout Run staat ook wel bekend als de ultieme obstakel run met hindernissen. Het thema van deze run wordt al verklapt door de naam: alles draait om het uitbreken uit een gevangenis met de daarbij komende obstakels en uitdagingen.
Op 16 mei was het zover. We hadden ons een tijdje geleden via internet al ingeschreven voor de 8 km. Een andere optie is de 16 km, dan leg je hetzelfde parcours twee keer af. Na maandenlange voorbereiding en training stonden we met frisse moed en spanning aan de start van de run. We werden samen met ongeveer 100 mensen tegelijk ‘opgesloten’ in een kooi, terwijl we streng werden toegesproken door de gevangenisdirecteur. Na een korte warming-up, met bijbehorende opzwepende muziek, was het zover! Tijd om uit te breken!
Prikkeldraad…
Deze run maakte al mijn verwachtingen waar en opgeven was zeker geen optie. Het parcours was afwisselend: los zand, modder, gras, heide maar zeker geen asfalt. In totaal hebben we 8 km gerend, met onderweg 32 obstakels die overwonnen moesten worden. Een van de hoogte(of diepte-) punten was de ‘Barbed wire Crawling’, waarbij we onder het prikkeldraad door moesten kruipen, terwijl we al tijgerend in de modder rolde. Onderweg werd ook het ‘gewone’ hardlopen voor ons extra pittig omdat we een zak zand mee moesten nemen op onze nek en vervolgens een eindje verderop twee emmers met ‘drugs’.
De gave locatie, met drie enorme plassen, leende zich perfect om tussendoor ook enkele ‘waterobstakels’ te overwinnen. Nadat we dus een flinke zandachtige heuvel hadden beklommen konden we daarna meteen verder, door een sprong te maken in het ijskoude water! Door de verzuring van alle spieren is zelfs de gewone schoolslag dan een enorme uitdaging.
Freezing
Met de finish in zicht was er nog maar 1 laatste obstakel om te overwinnen: freezing. In een enorme bak met ijs moesten we noodgedwongen ‘kopje onder’ om onder een schot door te zwemmen! Totaal uitgeput, maar wel mega trots kwam ik 1 uur en 45 minuten later met een big smile over de finish lijn. Helaas was het door de miezerige kou niet echt uitnodigend om nog langer te blijven op het terrein en zijn we lekker richting huis gegaan. Volgend jaar gaan we deze uitdaging zeker weer aan om uit te breken. Misschien doen we het parcours van 8 km dan wel twee keer….. 😉
